ضربه را از حالت گلاویزی وارد کنید
بهتر است بگویم باید ضربه هایتان را برای گلاویز شدن بگذارید. بیشتر مردم گلاویز شدن را به تمرینات روزانه خود اضافه می کنند و این کار اساسا به خاطر تاثیر مثبت مربیان جوجیتسوی برزیلی است که قابلیت این شیوه را به اثبات رسانده اند. اگر آرزو دارید در هر مبارزه ایی موفق شوید، ابتدا باید اطمینان حاصل کنید که روشهای مورد استفاده با اهداف اصلی تان در یک جهت است. اگر مسیری را در آموزش یا زندگی روزمره خود انتخاب می کنید ابتدا با هدفی واحد آغاز کنید. بدون هدف شاید بسیاری از کارها را بدون کوچکترین پیشرفتی انجام دهید. آن هم در حالی که در مسیری مثبت و درست قرار نداشته است. من طی سالهای متمادی از این خط مشی در تمرین هنرهای رزمی خود بهره برده ام. هر جا به مطلبی پیرامون یکی از هنرهای رزمی بر می خوردم آن را می خواندم وسپس آن اطلاعات را به دانشجویان خود بدون هیچ هدف واقعی انتقال می دادم. من ترکیبی انتخابی از آن چیزهایی را که آن زمان دوست داشتم ارائه می کردم. افراد بسیاری را ملاقات کردم و چیزهای بسیاری را درباره فرهنگهای مختلف افراد مشهوری آموختم و فواید حاصله از آن را به هنرجویانم ارائه کردم. مدتی بعد از ورودم به تورنمنتهای مختلف به نواقص شیوه کارم پی بردم.
هدف نامکتوب و ناگفته روشم، یادگیری تا حداکثر امکان و سپس تقسیم آن اطلاعات با دیگران بود. گرچه من نتوانستم بین تاثیر تکنیک ها و روش های تمرینی که آموخته بودم، تمایزی قائل شوم، اما نکته آخر این بود که من آموزش ندیده بودم تا مبارزه ایی داشته باشم و به هنرجویانم نیز نیاموخته بودم تا آنها نیز روزی مبارزه کنند. من در حالی به مسابقات وارد شدم که دست خالی بودم و بسیار ضعیف عمل می کردم و بیشتر مسابقات دیگر را نیز با نتایجی مشابه پشت سر گذاشتم. زمانی که شروع به تغییر روش آموزشی ام نمودم نتایج رضایت بخشی حاصل شد. هدفم را تغییر دادم. از اینکه هر چیزی را بیاموزم تا تنها روشهای موثر بر مقاومت حریف را فرا بگیرم، صرف نظر کردم. با گذشت زمان، هدف اولیه خود را از هنرهای رزمی به جیت کان دو محدود کردم. اکنون تنها به آموزش چیزهایی می پردازم که تاثیر آن در مبارزه واقعی با تکیه بر تکنیک های دفاع شخصی خیابانی به اثبات رسیده است. اگر کسی واقعا بخواهد تکنیک هایی زیبا اما غیر موثر یا حتی تمرینهایی اختصاصی خودم را بیاموزد می تواند به صورت خصوصی تعلیم ببیند. کلاس های گروهی و اختصاصی تمرین دروس، برای آماده سازی هنرجویان در برابر حملات خیابانی است. این مسئله ها ما را به موضوع گلاویز شدن باز می گرداند.
اجازه دهید سئوالی از شما بپرسم، اگر درصدد آموزش به کسی هستید که چگونه با پای خود مبارزه کند آیا به او می آموزید که چگونه حمله کند؟ می توانم تصور کنم که پاسخ تان مثبت است. سئوال بعدی. اگر از هنرجو بخواهید که بی درنگ فردی ورزیده و ماهر شود، چگونه و در چه مدت کوتاهی می توانید مفهوم « حمله» را به او تفهیم کنید؟ آیا باید چندین سال منتظر بمانید تا تعادل و حرکات هنرجوی شما درست اجرا شود؟ یا اینکه منتظر می مانید تا از نظر شرایط پرورشی به سطح بالایی برسد؟ احتمالا خیر، در سایر موارد نیز، در همان روزهای نخست، بعضی از اصول اولیه حمله همراه با حرکات پا و طرز ایستادن و حالتهای بدنی مناسب را به وی خواهید آموخت. از آنجایی که اصول حمله را آموزش می دهید، در همان روزهای نخست دفاع در برابر حمله را نیز می آموزید. از این به بعد شما به نحوه هماهنگی، بدنسازی و سطح مهارت مورد نیاز برای حمله و دفاعی مناسب می پردازید تا زمانی که هنرجوی شما تبدیل به مبارزی قابل و کامل شود. ما معمولا در زمین چه می کنیم؟
من به شما خواهم گفت که اخیرا چه شیوه ایی داشته ام. در حالی که اگر شاگردتان پشت شما و حریفتان در مقابل شما ایستاده است باید طوری به او آموزش دهم که بتواند هنگام ضربه، قدرت مانور داشته باشد و ضربه ماهرانه ایی بزند و نیز باید به او بیاموزم که چگونه فاصله لازم را ایجاد نماید و چگونه بایستد. گرچه وقتی در یک مبارزه تن به تن هستیم باید معمولا با حملات و فرارهای ساده شروع تا به حرکات پیشرفته تر برسیم، این کار باعث می شود تا هنرجو به تدریج پیشرفت کند.
در اینجا باید یادآور شوم که حمله در روی زمین بسیار راحت و آسان است اما به دلیل همین نوع پیشرفت، هنرجویان عادت می کنند تا تنها گلاویز شدن را بدون اجرای هیچ حمله ایی انجام دهند. وقتی تمرین روی زمین را انجام می دهند، ضربه های کارساز که به هدف اصابت کند، بسیار کم است. شاید این روش در یک وضعیت تاکتیکی و در قالب یک رقابت مناسب و به جا باشد، اما یک مهاجم در خیابان سعی دارد تا به شما ضربه ایی بزند و شما را چه در حالت ایستاده و چه روی زمین از بین ببرد. اگر ما در برابر چنین ضرباتی تمرین نداشته باشیم، در موقعیت واقعی نیز قادر به مقابله نخواهیم بود.
وقتی ضربه نیز به مبارزه در روی زمین اضافه شود اولویت تکنیک ها تغییر می یابد. مثلا اگر کسی را در گارد خود داشته باشیم می توانیم به اجرای کشتی بدون ضربه بپردازیم. حملات گلاویزی خاصی وجود خواهد داشت که می توانیم آنها را به کار ببیرم. مهمتر از همه این که، فاصله ایی را که سرم را نسبت به حریف حفظ می کند، بسته به تکنیک مورد استفاده من دارد و اغلب در این کار تنها یکی از بازوان حریفم را کنترل کرده و به محض اینکه ضربه ایی اجرا میکنم روش او تغییر می کند. باید ابتدا اطمینان حاصل کرد که در معرض ضربات قوی مشت او قرار ندارم و باید مراقب دستان او باشم. در غیر این صورت حریف تمرینی ام یادآور می شود که فاصله سر من با مشت او بسیار اهمیت دارد. در این بین باید از حفاظت و امنیت کشاله ران نیز در برابر حملات گلاویزی اطمینان حاصل نمود. اگر تمام تمرینات گلاویزی شما بی اعتبار اعلام شود در واقع مسئله بسیار وحشتناک است چرا که از نقاط حساس بدن خود محافظت نکرده اید.
اگر می خواهید در یک درگیری خیابانی در حالت خاک نیز خوب عمل کنید، به شما پیشنهاد می کنم که ضربات را به همه اهداف قابل دسترس گسترش دهید. ابتدا با ضربات سبک و ساده و دست باز برای اطمینان از ایمن بودن ضربه استفاده کنید و بعد از مدتی در حالی که کلاه ایمنی پوشیده اید خود را به ضربه های سخت مشت برسانید. وقتی انجام این کارها برایتان ممکن شد، همزمان از ضربه های مهار شده به سر نیز استفاده کنید. شما می توانید این کار را همراه با آرامش و در حالی که روی زمین قرار دارید، با درکی خوب انجام دهید. اگر هدف نخست شما در فراگیری هنرهای رزمی، کارآمد بودن آن در یک مبارزه خیابانی است، پس ابتدا باید در همان محیط مبارزه نیز به تمرین بپردازید.
ماهنامه تخصصی هنرهای رزمی و تندرستی هنرهای رزمی/ سال سوم
